ตอนขึ้นนำ 1-0 ผมมองว่า แมนฯ ยูไนเต็ด ควรจะยัดเยียดความปราชัยให้ อาร์เซน่อล ได้นะครับ แต่สุดท้าย พวกเขาก็เอาชัยชนะที่ตัวเองควรจะได้ไปทิ้งแบบง่ายๆ ซะอย่างนั้น และนี่คือเหตุผลที่บอกว่าทำไม ???
นับตั้งแต่นัดเปิดซีซั่นที่ถล่ม เชลซี 4-0 แมนฯ ยูไนเต็ด ไม่เคยยิงใครได้เกิน 1 ประตูอีกเลย เหตุผลง่ายๆ คือเกมรุกมันทื่อถึงขนาดสากกะเบือยังต้องยกมือไหว้
รูปแบบการเข้าทำมันไม่มีอะไรน่ากลัว แถมอ่านออกได้ง่ายมาก เพราะมันไร้ซึ่งทั้งจินตนาการและไอเดียในการเล่นเกมรุกอย่างรุนแรง
แล้วไม่ใช่แค่กองหน้าไม่ดีนะครับ เพราะถ้าหน้าไม่ดี มันจะยิงทิ้งยิงขว้าง หรือใช้จังหวะเปลือง แต่นี่การเข้าทำมันไม่มีอะไร กองหน้าที่คุณภาพต่ำอยู่แล้วจึงแทบไม่มีโอกาสยิงด้วยซ้ำ
ประตูที่ได้ก็มาจากจังหวะโต้กลับที่เหมือนโชคช่วยซะมากกว่า
มีอยู่ 3 คนที่มองเห็นชัดเจนด้วยตาเปล่าว่ามึงลงไปทำแมวน้ำอะไร
หนึ่งคือ อ.ยัง เจ้าแห่งการเล่นโง่ๆ ทั้งเปิดบอลโง่ๆ จ่ายบอลโง่ๆ และทำฟาวล์โง่ๆ คืออะไรที่โง่ๆ พี่แกสามารถทำได้หมด
หนึ่งคือ เจสซี่ ลินการ์ด ในบทบาทเพลย์เมคเกอร์ แต่ลงไปวิ่งไปวิ่งมาสลับกับการแปะบอลให้เพื่อน ถ้าเล่นได้แค่นี้ เอาใครลงก็ได้-ขอบอก
หนึ่งคือ มาร์คัส แรชฟอร์ด ที่เล่นไม่ฉลาดเลย จังหวะควรจะเล่นเร็ว มึงก็ดึงให้มันช้าซะอย่างนั้น จังหวะที่ได้เปรียบ มึงก็สามารถทำให้เสียเปรียบ และเมื่อมีโอกาสทำประตูก็โยนทิ้งไปแบบไม่สะทกสะท้าน
ในเมื่อไม่กล้าส่ง เมสัน กรีนวู๊ด ลงตัวจริง เพราะประสบการณ์ยังน้อย ไม่เหมาะกับเกมใหญ่ มันก็ต้องทนเห็น เจสซี่ ลินการ์ด กับ อันเดรียส เปเรยร่า ลงไปทำตัวไร้ประโยชน์ในสนามต่อไป ขณะเดียวกันพี่แกกลับกล้าๆ ส่ง อั๊กเซิ่ล ตวนเซเบ้ ที่น้อยประสบการณ์เหมือนกันลงไปเล่นในแผงหลัง ซึ่งเป็นตำแหน่งที่มีความเสี่ยงมากกว่าตัวรุกเสียอีก ซึ่งมันขัดแย้งกันทั้งๆ ที่มีตัวเก๋าอย่าง มาร์กอส โรโฮ เป็นตัวเลือกในแผงหลัง
เกมรับโดยรวมก็ไม่ได้ย่ำแย่อะไรนักหรอก ทว่าจังหวะเสียประตู อั๊กเซิ่ล ตวนเซเบ้ จ่ายบอลพลาดทั้งที่ไม่ได้ถูกคู่แข่งบีบเข้ากดดันเร็ว แถมระยะก็ไม่ได้ห่างไกลเลยด้วย มึงดันบรรจงส่งมีดให้คู่แข่งปาดคอตัวเองซะงั้น